Consultancy staat al geruime tijd ter discussie, maar de publicatie van "The Big Con" van Mariana Mazzucato en Rosie Collington  heeft deze discussie zeker aangewakkerd. Vooral de kritiek dat consultancy zelden toegevoegde waarde biedt en voornamelijk het topmanagement dat hen inhuurt, napraat, komt hard aan.

Niettemin heeft de managementpraktijk wel degelijk behoefte aan kritische, loyaal tegendraadse reflecterende stemmen die zowel op het proces als de inhoud ondersteuning kunnen bieden bij "belangrijke managementuitdagingen," die zeker in volatiele tijden niet weinig voorkomen.

Managers nemen heel wat beslissingen 'on the fly'. Het gaat om dagdagelijkse, weinig complexe beslissingen die zonder een uitgebreide, voorafgaande analyse worden genomen. Maar daarnaast moeten managers zich ook bezighouden met problemen of opportuniteiten die als 'belangrijke managementuitdagingen' kunnen worden omschreven. Deze zijn een stuk complexer, hebben veel grotere gevolgen en hebben daarom veel meer nood aan analyse, reflectie en evaluatie alvorens knopen kunnen worden doorgehakt. Dat zijn problemen of opportuniteiten die 'geworteld' zijn in de specifieke bedrijfscontext.

Bedrijven zijn complexe systemen die 'emerging' gedragspatronen vertonen. Deze gedragingen, en de gevolgen, kunnen niet onafhankelijk van de context en de bedrijfsdoelstellingen worden geanalyseerd. Gelijke monniken, gelijke kappen werkt dus ook niet in een bedrijfscontext.

De Nobelprijswinnaar Herbert Simon (1969) argumenteert dat de nood aan 'human intentionaliteit' en 'environmental contingentie' het belang en de meerwaarde van design science methodologie onderlijnen. Design science is een generische methodologie die veldproblemen door middel van het ontwerpen en valideren van artefacten probeert op te lossen met een probleemoplossende focus op "how things ought to be" (Simon, 1996). Dit is verschillend maar tezelfdertijd complementair met de beschrijvende en verklarende wetenschappen die de focus legt op het onderzoeken van "how things are”.

Design science bevindt zich op het raakvlak van creatief ontwerp en verklarende wetenschappen. Het onderscheidt zich van zowel design thinking als action research doordat het bij het ontwerpen van artefacten voor veldproblemen ook gebruikmaakt van op bewijs gebaseerde methoden en ontwerpproposities (Romme, 2023). In tegenstelling tot action research maakt design science uitgebreid gebruik van onderzoeksmethoden om gegevens te verzamelen en te analyseren uit de verklarende wetenschappen (Romme, 2023). Design science gaat verder dan louter probleemoplossing; het draagt bij aan de ontwikkeling van theorie. De methodologie van design science gebruikt wetenschappelijke inzichten op een eclectische manier voor het opzettelijk en contextueel ontwerpen van oplossingen die organisaties toegevoegde waarde bieden.